Sensibilizazioa
View more presentations from teknoarrasate
lunes, 21 de noviembre de 2011
martes, 8 de noviembre de 2011
Aste bateko janaria
Sensibilizazio saiorako
Comidaporsemana
View more presentations from teknoarrasate
viernes, 14 de octubre de 2011
lunes, 3 de octubre de 2011
ITZULI MITZULI-RETORNA
Irailaren 28-tik urriaren 8-ra arte Itzuli-Mitzuli/Retorna kanpaina Bilbora helduko da, Estatu Espainiarreko zenbait hiritik ibili eta gero. Kanpaina honekin edarien ontzien birziklajea bermatzeko sistema aldaketa proposatu nahi dugu, gordailu eta itzulketa sistema bat ezarriz, Alemanian eta beste herrialde askotan egiten den bezala. Gure proposamen hau Estatu mailan eta Euskal Herri mailan ere mugimendu ekologista, birziklatzaileen, sindikatuen eta beste gizarte eragileen atxikimendua lortu du.
Irailaren 28-tik urriaren 8-ra arte ontziak jaso eta ordainduko dituen furgoneta bat egongo da Bilboko Arenal aldean arratsaldeko ordu bi t´erdietatik zortzi t´erdietara eta ikastetxeetako ikasle taldeak etortzea nahi genuke, edari ontziak ekarri eta gure kanpainia eta gure proposamenaren aurkezpena egiteko.
Eta goizez ere prest gaude gai honetaz taier bat emateko ikastetxeetan (dohainik).
Gure kanpainiaren nondik norakoak ezagutzeko www.retorna.org
martes, 20 de septiembre de 2011
lunes, 30 de mayo de 2011
jueves, 19 de mayo de 2011
martes, 10 de mayo de 2011
Ikasleak udaletxeko plenoan
Zarata eta uhin elektromagnetikoen aurrean zer egin daitekeen proposatu diote 2.779 ikaslek udalbatzari
2011-05-05 18:14:05 Jokin Bereziartua
Eskolako Agenda 21 egitasmoaren barruan Arrasateko ikastetxe guztietako –Arizmendi, Arrasate Institutua eta Arrasate Herri eskola– 6 eta 18 urte arteko ikasleek 2010-2011 ikasturtean egindako proiektua aurkeztu diote udalbatzari. 2.779 ikaslek hartu dute esku proiektuan. Ikasle, irakasle eta gurasoz bete den pleno aretoan zarata eta uhin elektromagnetikoek eragin ditzaketen kalteen aurrean zenbait neurri proposatu diote osokoari.
Egindako ikerketaren ondorioei dagokienez, neska-mutikoek –ikasle ezberdinek bozeramaile lanak egin dituzte– adierazi dute arrasatearrek uste dutela, oro har, zarataz inguratuta bizi direla: "Lekuaren, egunaren eta orduaren arabera izaten da. Jende askorentzat zaratatsuenak erdialdea, lantegiak eta errepideak dira. Baina, orokorrean, ohituta gaude" esan du Gazteluondoko Izar Ruiz de Austrik. Bestalde, uhin elektromagnetikoen gainean, ikasleek aditzera eman dute herritarrek "oso gutxi" dakitela, adibidez, wi-fi sistemak osasunean sor ditzakeen kalteei buruz.
Udalbatza osoak, talde bakoitzeko zinegotzi banak –EAJ ezik, ez delako zinegotzirik agertu– bere adierazpenak egin ostean, ikasle eta irakasleak zoriondu ditu egindako lanagatik: "Oso ondo dago guretzako nahiko arrotza den gaiaren gainean, hau da, zarata eta uhin elektromagnetikoen gainean, ikasleak gazte-gaztetatik kontzientziatzea, hori oso positiboa da", adierazi du Ino Galparsoro alkateak.
2011-05-05 18:14:05 Jokin Bereziartua
Egindako ikerketaren ondorioei dagokienez, neska-mutikoek –ikasle ezberdinek bozeramaile lanak egin dituzte– adierazi dute arrasatearrek uste dutela, oro har, zarataz inguratuta bizi direla: "Lekuaren, egunaren eta orduaren arabera izaten da. Jende askorentzat zaratatsuenak erdialdea, lantegiak eta errepideak dira. Baina, orokorrean, ohituta gaude" esan du Gazteluondoko Izar Ruiz de Austrik. Bestalde, uhin elektromagnetikoen gainean, ikasleek aditzera eman dute herritarrek "oso gutxi" dakitela, adibidez, wi-fi sistemak osasunean sor ditzakeen kalteei buruz.
Udalbatza osoak, talde bakoitzeko zinegotzi banak –EAJ ezik, ez delako zinegotzirik agertu– bere adierazpenak egin ostean, ikasle eta irakasleak zoriondu ditu egindako lanagatik: "Oso ondo dago guretzako nahiko arrotza den gaiaren gainean, hau da, zarata eta uhin elektromagnetikoen gainean, ikasleak gazte-gaztetatik kontzientziatzea, hori oso positiboa da", adierazi du Ino Galparsoro alkateak.
sábado, 9 de abril de 2011
WIFI sistemaren beste ahuldade bat
Por qué el Wi-Fi es perjudicial para las escuelas
Por Patxi Lázaro * Experto en Protección de Datos e Informática Forense - Sábado, 2 de Abril de 2011 -
A lo largo de 2010 algunos centros de enseñanza se enfrentaron con la Administración porque no querían en sus aulas los routers inalámbricos del proyecto Eskola 2.0. Inseguros acerca del posible impacto de las radiaciones electromagnéticas sobre el organismo humano, las personas responsables de estos centros pedían instalar cables de red en lugar de puntos de acceso Wi-Fi. En la actualidad la polémica persiste alimentada por asociaciones de padres, grupos ecologistas y plataformas de Internet. Pese al notable grado de sensibilización pública en lo relativo a las radiaciones emitidas por teléfonos móviles y dispositivos inalámbricos, el estado de la cuestión dista de ser claro. No existen estudios concluyentes que demuestren el carácter nocivo del Wi-Fi, pero tampoco los hay que acrediten una ausencia de riesgo al 100%, con lo cual podemos estar seguros de que, al menos en el ámbito escolar, este desencuentro continuará en el futuro, habida cuenta de lo emotivo que es el tema del desarrollo infantil.
La transmisión inalámbrica de datos sí presenta, por el contrario, un riesgo cierto y comprobable que no se tiene en cuenta: el de las vulnerabilidades informáticas. El caso de los routers Wi-Fi abiertos que admiten conexiones de cualquier ordenador es trivial y no nos ocuparemos de él, pese a que les sorprendería saber la cantidad de usuarios que aún no tienen la seguridad habilitada en sus redes inalámbricas. El tráfico de información entre un punto de acceso inalámbrico y los ordenadores portátiles o dispositivos móviles que se conectan a aquel para acceder a Internet o a redes empresariales se protege mediante diversos sistemas de cifrado. Estos sistemas no son soluciones perfectas, y ofrecen diferentes niveles de seguridad que con el tiempo se van haciendo más bajos a medida que el material envejece y se ponen al descubierto nuevos defectos de diseño en el hardware y el software.
WEP es el más antiguo y vulnerable. Su clave se puede descifrar en pocos minutos, con lo cual el intruso no solo podrá conectarse a Internet a través de una infraestructura que no le pertenece, sino también husmear a sus anchas en la red de un centro escolar, robar archivos e información confidencial de alumnos y profesores -calificaciones académicas, informes médicos, actas de los consejos, etc.- instalar troyanos o habilitar repositorios de malware, con los riesgos jurídicos y de imagen que supone para la institución. WPA, que ahora viene configurado por defecto en casi todos los routers comerciales, resulta más difícil de atacar, pero tampoco plantea retos insuperables a un ciberdelincuente experimentado. El procedimiento consiste en capturar un paquete de información que contenga una clave cifrada, que después será desencriptada off-line mediante un ataque de fuerza bruta.
Estas proezas tecnológicas no requieren sofisticados equipos como los del CNI, sino tan solo ordenadores portátiles de bajo coste, herramientas de software gratuito descargadas de Internet y antenas de fabricación artesanal. Algunos piratas combinan este arsenal con dispositivos GPS y Google Earth, con unos resultados tan asombrosos para los legos en tecnología como
devastadores para la seguridad de la información en ciudades enteras. La informática móvil y dispositivos como el iPhone -más un ordenador que un teléfono- complican aún más el panorama de la seguridad inalámbrica. Probablemente pasará mucho tiempo antes de saber si las radiaciones electromagnéticas pueden causar cáncer o trastornos del sueño, pero hay algo que se puede afirmar con certeza: ningún punto Wi-Fiestá completamente a salvo de las intrusiones.
El único modo de obtener niveles de seguridad aceptables, evitando que la infraestructura escolar se convierta en un enorme queso Gruyère informático al servicio de la ciberdelincuencia organizada, es mediante el ya mencionado sistema WPA en una de sus variantes denominada Enterprise, con autenticación de usuarios a través de servidores RADIUS que supervisan la asignación de recursos y renuevan las claves periódicamente. Tales medidas, aparte de incrementar los costes, requieren personal cualificado y planificación. Esperarían demasiado de la Consejería de Educación del Gobierno Vasco dando por supuesto que ya ha tenido en cuenta todos estos detalles. Lo más probable es que se limite a instalar los dispositivos tal como vienen configurados de fábrica y se olvide del tema en cuanto se encienda el piloto verde del ADSL.
Los problemas de seguridad merecen mayor atención por parte de padres y docentes, por lo menos para que a sus temores relativos a la contaminación electromagnética, a los que la Consejería de Educación responde con displicencia aludiendo a la falta de estudios concluyentes en ese campo, agregue una preocupación referente a vulnerabilidades informáticas que no son solo teóricas, sino demostrablemente ciertas, como puede comprobar cualquiera dándose una vuelta por la sección de informática de cualquier tienda de libros.
¿Cables en el aula? ¿Y por qué no? A lo peor teme que alguien le considere un troglodita por negar la modernidad del Wi-Fi. Acuérdese entonces del granjero que rechazó una nueva máquina de ordeñar con el argumento de que no toda tecnología por ser más reciente tiene que ser también la mejor. Tenía razón. Y usted, como uno de esos padres o profesores que exigen la instalación del cable, hace bien en defender sus derechos. El cable ofrece ventajas obvias a las escuelas: más ancho de banda, cero emisiones, protección contra interferencias y un mayor control de la seguridad. Las redes inalámbricas se pueden interceptar desde el exterior de los centros. Para pinchar un cable se requiere una intrusión física en el recinto, dando fuerza al argumento jurídico de que el propietario ha tomado todas las precauciones necesarias. Cualquier agresión a la red sería entonces un robo, no simplemente un hurto, y por tanto más fácil de defender ante los tribunales.
En respuesta a las peticiones de varias ikastolas alavesas, la consejera de Educación del Gobierno Vasco, Isabel Celaá, hizo saber que no estaba dispuesta a dejar que las aulas se llenaran de cables para que los alumnos tropezaran con ellos. La vulgaridad del símil tiene que ver más con la ignorancia de la consejera que con la vida real. El cableado estructurado, con sus tomas de conexión en las paredes, regletas sobre el rodapié, falsos techos y un trastero para alojar el enrutador, es ubicuo en oficinas y empresas. Tampoco requiere grandes inversiones. No estamos hablando de tecnología, sino de bricolaje. Otra cosa es que las aulas terminen pareciéndose más a un cibercafé que a esos círculos de calidad que tiene en mente la Sra. Celaá, y que permitirían a los fotógrafos hacer tomas menos aburridas durante las visitas oficiales. En todo caso, la tranquilidad de los padres y la seguridad de la información deben tener prioridad sobre las conveniencias políticas.
Por Patxi Lázaro * Experto en Protección de Datos e Informática Forense - Sábado, 2 de Abril de 2011 -
A lo largo de 2010 algunos centros de enseñanza se enfrentaron con la Administración porque no querían en sus aulas los routers inalámbricos del proyecto Eskola 2.0. Inseguros acerca del posible impacto de las radiaciones electromagnéticas sobre el organismo humano, las personas responsables de estos centros pedían instalar cables de red en lugar de puntos de acceso Wi-Fi. En la actualidad la polémica persiste alimentada por asociaciones de padres, grupos ecologistas y plataformas de Internet. Pese al notable grado de sensibilización pública en lo relativo a las radiaciones emitidas por teléfonos móviles y dispositivos inalámbricos, el estado de la cuestión dista de ser claro. No existen estudios concluyentes que demuestren el carácter nocivo del Wi-Fi, pero tampoco los hay que acrediten una ausencia de riesgo al 100%, con lo cual podemos estar seguros de que, al menos en el ámbito escolar, este desencuentro continuará en el futuro, habida cuenta de lo emotivo que es el tema del desarrollo infantil.
La transmisión inalámbrica de datos sí presenta, por el contrario, un riesgo cierto y comprobable que no se tiene en cuenta: el de las vulnerabilidades informáticas. El caso de los routers Wi-Fi abiertos que admiten conexiones de cualquier ordenador es trivial y no nos ocuparemos de él, pese a que les sorprendería saber la cantidad de usuarios que aún no tienen la seguridad habilitada en sus redes inalámbricas. El tráfico de información entre un punto de acceso inalámbrico y los ordenadores portátiles o dispositivos móviles que se conectan a aquel para acceder a Internet o a redes empresariales se protege mediante diversos sistemas de cifrado. Estos sistemas no son soluciones perfectas, y ofrecen diferentes niveles de seguridad que con el tiempo se van haciendo más bajos a medida que el material envejece y se ponen al descubierto nuevos defectos de diseño en el hardware y el software.
WEP es el más antiguo y vulnerable. Su clave se puede descifrar en pocos minutos, con lo cual el intruso no solo podrá conectarse a Internet a través de una infraestructura que no le pertenece, sino también husmear a sus anchas en la red de un centro escolar, robar archivos e información confidencial de alumnos y profesores -calificaciones académicas, informes médicos, actas de los consejos, etc.- instalar troyanos o habilitar repositorios de malware, con los riesgos jurídicos y de imagen que supone para la institución. WPA, que ahora viene configurado por defecto en casi todos los routers comerciales, resulta más difícil de atacar, pero tampoco plantea retos insuperables a un ciberdelincuente experimentado. El procedimiento consiste en capturar un paquete de información que contenga una clave cifrada, que después será desencriptada off-line mediante un ataque de fuerza bruta.
Estas proezas tecnológicas no requieren sofisticados equipos como los del CNI, sino tan solo ordenadores portátiles de bajo coste, herramientas de software gratuito descargadas de Internet y antenas de fabricación artesanal. Algunos piratas combinan este arsenal con dispositivos GPS y Google Earth, con unos resultados tan asombrosos para los legos en tecnología como
devastadores para la seguridad de la información en ciudades enteras. La informática móvil y dispositivos como el iPhone -más un ordenador que un teléfono- complican aún más el panorama de la seguridad inalámbrica. Probablemente pasará mucho tiempo antes de saber si las radiaciones electromagnéticas pueden causar cáncer o trastornos del sueño, pero hay algo que se puede afirmar con certeza: ningún punto Wi-Fiestá completamente a salvo de las intrusiones.
El único modo de obtener niveles de seguridad aceptables, evitando que la infraestructura escolar se convierta en un enorme queso Gruyère informático al servicio de la ciberdelincuencia organizada, es mediante el ya mencionado sistema WPA en una de sus variantes denominada Enterprise, con autenticación de usuarios a través de servidores RADIUS que supervisan la asignación de recursos y renuevan las claves periódicamente. Tales medidas, aparte de incrementar los costes, requieren personal cualificado y planificación. Esperarían demasiado de la Consejería de Educación del Gobierno Vasco dando por supuesto que ya ha tenido en cuenta todos estos detalles. Lo más probable es que se limite a instalar los dispositivos tal como vienen configurados de fábrica y se olvide del tema en cuanto se encienda el piloto verde del ADSL.
Los problemas de seguridad merecen mayor atención por parte de padres y docentes, por lo menos para que a sus temores relativos a la contaminación electromagnética, a los que la Consejería de Educación responde con displicencia aludiendo a la falta de estudios concluyentes en ese campo, agregue una preocupación referente a vulnerabilidades informáticas que no son solo teóricas, sino demostrablemente ciertas, como puede comprobar cualquiera dándose una vuelta por la sección de informática de cualquier tienda de libros.
¿Cables en el aula? ¿Y por qué no? A lo peor teme que alguien le considere un troglodita por negar la modernidad del Wi-Fi. Acuérdese entonces del granjero que rechazó una nueva máquina de ordeñar con el argumento de que no toda tecnología por ser más reciente tiene que ser también la mejor. Tenía razón. Y usted, como uno de esos padres o profesores que exigen la instalación del cable, hace bien en defender sus derechos. El cable ofrece ventajas obvias a las escuelas: más ancho de banda, cero emisiones, protección contra interferencias y un mayor control de la seguridad. Las redes inalámbricas se pueden interceptar desde el exterior de los centros. Para pinchar un cable se requiere una intrusión física en el recinto, dando fuerza al argumento jurídico de que el propietario ha tomado todas las precauciones necesarias. Cualquier agresión a la red sería entonces un robo, no simplemente un hurto, y por tanto más fácil de defender ante los tribunales.
En respuesta a las peticiones de varias ikastolas alavesas, la consejera de Educación del Gobierno Vasco, Isabel Celaá, hizo saber que no estaba dispuesta a dejar que las aulas se llenaran de cables para que los alumnos tropezaran con ellos. La vulgaridad del símil tiene que ver más con la ignorancia de la consejera que con la vida real. El cableado estructurado, con sus tomas de conexión en las paredes, regletas sobre el rodapié, falsos techos y un trastero para alojar el enrutador, es ubicuo en oficinas y empresas. Tampoco requiere grandes inversiones. No estamos hablando de tecnología, sino de bricolaje. Otra cosa es que las aulas terminen pareciéndose más a un cibercafé que a esos círculos de calidad que tiene en mente la Sra. Celaá, y que permitirían a los fotógrafos hacer tomas menos aburridas durante las visitas oficiales. En todo caso, la tranquilidad de los padres y la seguridad de la información deben tener prioridad sobre las conveniencias políticas.
jueves, 7 de abril de 2011
Joan Melé
Joan Melé-ren (Triodos Bank Españako zuzendariorde orokorra, idazlea eta hizlaria da) hitzaldi bat daukazue esteka honetan, luzea, baina ezin hobea:
jueves, 24 de marzo de 2011
Lurrikara Japonian. Energia nuklearrari buruzko eztabaida. Francisco Castejon. Fisikari nuklearra
Berria.info » Papereko Edizioa » Harian2011-03-18
«Txernobyl zuritzeko argudioak bertan behera gelditu dira Fukushimakoarekin»
Puntako teknologiarekin ere energia nuklearra kontrolpean ezin dela eduki gogorarazi du Francisco Castejonek, eta Espainiako Gobernuaren erantzun falta kritikatu du.
Jon Rejado Gasteiz
Fukushima I zentral nuklearrean azken egunotan gertatutako gorabehera guztiak gertutik aztertzen saiatu da Espainiako Ecologistas en Accion taldeko bozeramaile Francisco Castejon. Fisikari nuklearra da, eta duela 30 urte hasi zen energia nuklearraren arriskuez ohartarazteko lanean. Kezkaz ez ezik, etsipen kutsu batekin ere aztertzen ari da egoera. «Hiru hamarkaden buruan, 'Arrazoia genuela ikusten al duzue?' galdetu, behintzat, galdetu behar dugu» .
Nola buka daiteke egoera hori?
Une honetan zentraleko sei erreaktoreak kaltetuta daude, baita geldituta zeuden biak ere. Lanean ari dira, baina ez dago argi gauzak hobera egingo ote duten.
Egungo egoera ikusita, zer da gerta daitekeen gauzarik txarrena?
Benetako egoera jakin gabe, zaila da ezer esatea. Bigarren erreaktorea guztiz urtu, euste neurriak gainditu eta kutsagarriak ingurumenera igarotzeaz gain, hirugarren erreaktoretik ere kutsadura ateratzea da gerta daitekeen okerrena. Oxido mistoa du hirugarrenak, uranio eta plutonio nahasketarekin, Garoñako zentralak bezala. Beste erreaktoreetatik atera daitekeen kutsadura baino askoz erradio toxikoagoa da.
Denborak aurrera egin ahala egoerak hobera egingo duela esaten dute adituek.
Denbora gure alde dago, baina ezin dugu esan denborak soilik egoera konponduko duenik.
Zer gertatuko da orain arte egon diren isuri erradiaktiboekin?
Laino erradiaktiboak zehaztugabeko pertsona kopuru bati kalte egin dio dagoeneko. Agintariek esan dute 200 direla irradiatutako pertsonak, baina gehiago dira. Hamar eta hogei urte barru mota askotako minbizien gorakada izango da han: tiroideetakoa, hezurretakoa, birikatakoa…
Egungo egoera baino harago joatea zaila da, baina zein etorkizun izan dezake Japoniako eremu horrek? Nahita itxitako zentral bat geratzeko hamarkadak behar dira…
Istripua egonkortzean, inguru horretan dagoen kutsadura aztertu beharko da, eta gero, erabakiak hartu. Baina espero daitekeena da lurrean eragina izaten ari diren milaka litro ur erradiaktibo egotea. Zentrala eraistearen arazoa dago gero, batez ere istripuaren ostean dituen baldintzak ikusita: euste sistemak kaltetuta daude, nukleoa urtuta… Eta oraindik ere ia aipatu ez den arazo bat dago.
Zein arazo?
Aurretik erabilitako erregaiak hor bertan gordeta daude, uraska batzuetan. Horietako batean uraren maila jaitsi dela jakinarazi dute, eta egoera horretan ezin da erradiazioari eutsiko zaionik bermatu. Uraren maila jaitsiz gero, agortutako erregaia agerian gelditu eta erradiazio maila altuak isuriko lituzke.
Japoniatik iristen den informazioa hipotesietan oinarrituta dagoela ematen du.
Istripuaren arazoetako bat izaten ari da hori. Informazioa emateko iluntasuna dago Japoniako agintarien partetik. AEBak, Frantzia eta Energia Nuklearraren Nazioarteko Erakundea haserretu egin dira horren ondorioz, ez dakitelako zein den benetako egoera. Informazio faltak balorazioak egitea zailtzen du, eta egoera ikertzea ere zailtzen du.
Nola jokatu dute energia nuklearraren erakunde erregulatzaileek krisi horretan? Zein egoeratan utzi ditu istripuaren inguruan izan duten jokabideak?
Txernobylgo zentraleko istripua hiru modutan arrazoitu dute historikoki: diseinu txarra zuela, teknologia eskasa zela eta demokratikoa ez zen herrialde batean zegoela. Ordea, Txernobyl zuritzeko argudioak bertan behera gelditu dira Fukushimakoarekin. Puntako teknologia erabili arren, energia nuklearraren segurtasuna ezin da guztiz bermatu.
Pentsaezinak ziren egoerak gertatu direla argudiatu dute orain.
Loteria irabaztea zaila da,baina billetea erosi eta irabazi duten pertsonak egon badaude. Ritcher eskalan 9 graduko lurrikara bat eta tsunami bat gertatzea oso zaila da, baina gertatu da.
Energia nuklearraren aldeko sektoreek beren argudioak babesteko erabili zuten ezbeharra hasieran.
Horrela da, bai. Baina zer nahi dute gertatzea energia nuklearraren arriskuak onartu aurretik? Baieztapen zinikoa da egin zuten hori.
Nuklearrari buruzko eztabaida hasteko unea al da?
Eztabaida ez da oraingoa, aspaldikoa baizik. Eztabaida azken istripu honen aurretik hasi zen, eta ezin dute espero gertaera hauek kontuan ez hartzea.
Aipatu duzun eztabaida horren barruan aldaketa gertatzen ari zela heldu da Japoniako ezbeharra, nuklearren aldeko ahotsak gora egiten ari zirenean.
Presio talde nuklearraren lanaren ondorioz, iritzi publikoa aldatzen ari zen azkenaldian, energia mota hori onartzeko bidean aurrera eginez. Alemanian, Finlandian, Espainian… Barack Obama AEBetako presidenteak berak aurreko presidenteak hasitako sei zentraletatik bi onartu zituen. Tamalgarria da horrelako ezbeharrak gertatu behar izatea zentzua nagusitu dadin.
Espainiako Gobernuak 1984an hasitako atzerapen nuklearra indartu al da?
1997an argindarraren sektorea liberalizatu egin zen. Hau da, ordutik edozeinek eraiki dezake zentral nuklear bat. Baimenak eta dirua baino ez ditu behar. Ez dituzte eraikitzen ez direlako esaten duten bezain onuragarriak. Babes publikoa da nahi dutena.
Gertaera horren ostean, ez du ematen iritzi publikoak hori onartuko duenik.
Iritzi publikoa, izatez, nuklearren kontrakoa zen, eta orain are gehiago izango da.
Baina irekita dauden zentralen luzapenari buruzko eztabaida oraindik bertan dago. Zer gerta daiteke?
Garoñako zentrala 2013ra arte irekita edukitzea ez da batere popularra, eta are gutxiago iraupena luzatzea. Garoña berehala ixteko eskatzen dugu, eta gainontzeko zentralak mailakatuta ixtea.
Eta zer espero daiteke Espainiako Gobernuaren partetik?
Tamalgarria izaten ari da erakutsi duen jarrera. Ez dute adierazpen bakar bat ere egin haien jarrera azaltzeko. Alemanian erantzun dute, baita Suitzan ere… Gureak ez du ezer esan.
«Txernobyl zuritzeko argudioak bertan behera gelditu dira Fukushimakoarekin»
Puntako teknologiarekin ere energia nuklearra kontrolpean ezin dela eduki gogorarazi du Francisco Castejonek, eta Espainiako Gobernuaren erantzun falta kritikatu du.
Jon Rejado Gasteiz
Fukushima I zentral nuklearrean azken egunotan gertatutako gorabehera guztiak gertutik aztertzen saiatu da Espainiako Ecologistas en Accion taldeko bozeramaile Francisco Castejon. Fisikari nuklearra da, eta duela 30 urte hasi zen energia nuklearraren arriskuez ohartarazteko lanean. Kezkaz ez ezik, etsipen kutsu batekin ere aztertzen ari da egoera. «Hiru hamarkaden buruan, 'Arrazoia genuela ikusten al duzue?' galdetu, behintzat, galdetu behar dugu» .
Nola buka daiteke egoera hori?
Une honetan zentraleko sei erreaktoreak kaltetuta daude, baita geldituta zeuden biak ere. Lanean ari dira, baina ez dago argi gauzak hobera egingo ote duten.
Egungo egoera ikusita, zer da gerta daitekeen gauzarik txarrena?
Benetako egoera jakin gabe, zaila da ezer esatea. Bigarren erreaktorea guztiz urtu, euste neurriak gainditu eta kutsagarriak ingurumenera igarotzeaz gain, hirugarren erreaktoretik ere kutsadura ateratzea da gerta daitekeen okerrena. Oxido mistoa du hirugarrenak, uranio eta plutonio nahasketarekin, Garoñako zentralak bezala. Beste erreaktoreetatik atera daitekeen kutsadura baino askoz erradio toxikoagoa da.
Denborak aurrera egin ahala egoerak hobera egingo duela esaten dute adituek.
Denbora gure alde dago, baina ezin dugu esan denborak soilik egoera konponduko duenik.
Zer gertatuko da orain arte egon diren isuri erradiaktiboekin?
Laino erradiaktiboak zehaztugabeko pertsona kopuru bati kalte egin dio dagoeneko. Agintariek esan dute 200 direla irradiatutako pertsonak, baina gehiago dira. Hamar eta hogei urte barru mota askotako minbizien gorakada izango da han: tiroideetakoa, hezurretakoa, birikatakoa…
Egungo egoera baino harago joatea zaila da, baina zein etorkizun izan dezake Japoniako eremu horrek? Nahita itxitako zentral bat geratzeko hamarkadak behar dira…
Istripua egonkortzean, inguru horretan dagoen kutsadura aztertu beharko da, eta gero, erabakiak hartu. Baina espero daitekeena da lurrean eragina izaten ari diren milaka litro ur erradiaktibo egotea. Zentrala eraistearen arazoa dago gero, batez ere istripuaren ostean dituen baldintzak ikusita: euste sistemak kaltetuta daude, nukleoa urtuta… Eta oraindik ere ia aipatu ez den arazo bat dago.
Zein arazo?
Aurretik erabilitako erregaiak hor bertan gordeta daude, uraska batzuetan. Horietako batean uraren maila jaitsi dela jakinarazi dute, eta egoera horretan ezin da erradiazioari eutsiko zaionik bermatu. Uraren maila jaitsiz gero, agortutako erregaia agerian gelditu eta erradiazio maila altuak isuriko lituzke.
Japoniatik iristen den informazioa hipotesietan oinarrituta dagoela ematen du.
Istripuaren arazoetako bat izaten ari da hori. Informazioa emateko iluntasuna dago Japoniako agintarien partetik. AEBak, Frantzia eta Energia Nuklearraren Nazioarteko Erakundea haserretu egin dira horren ondorioz, ez dakitelako zein den benetako egoera. Informazio faltak balorazioak egitea zailtzen du, eta egoera ikertzea ere zailtzen du.
Nola jokatu dute energia nuklearraren erakunde erregulatzaileek krisi horretan? Zein egoeratan utzi ditu istripuaren inguruan izan duten jokabideak?
Txernobylgo zentraleko istripua hiru modutan arrazoitu dute historikoki: diseinu txarra zuela, teknologia eskasa zela eta demokratikoa ez zen herrialde batean zegoela. Ordea, Txernobyl zuritzeko argudioak bertan behera gelditu dira Fukushimakoarekin. Puntako teknologia erabili arren, energia nuklearraren segurtasuna ezin da guztiz bermatu.
Pentsaezinak ziren egoerak gertatu direla argudiatu dute orain.
Loteria irabaztea zaila da,baina billetea erosi eta irabazi duten pertsonak egon badaude. Ritcher eskalan 9 graduko lurrikara bat eta tsunami bat gertatzea oso zaila da, baina gertatu da.
Energia nuklearraren aldeko sektoreek beren argudioak babesteko erabili zuten ezbeharra hasieran.
Horrela da, bai. Baina zer nahi dute gertatzea energia nuklearraren arriskuak onartu aurretik? Baieztapen zinikoa da egin zuten hori.
Nuklearrari buruzko eztabaida hasteko unea al da?
Eztabaida ez da oraingoa, aspaldikoa baizik. Eztabaida azken istripu honen aurretik hasi zen, eta ezin dute espero gertaera hauek kontuan ez hartzea.
Aipatu duzun eztabaida horren barruan aldaketa gertatzen ari zela heldu da Japoniako ezbeharra, nuklearren aldeko ahotsak gora egiten ari zirenean.
Presio talde nuklearraren lanaren ondorioz, iritzi publikoa aldatzen ari zen azkenaldian, energia mota hori onartzeko bidean aurrera eginez. Alemanian, Finlandian, Espainian… Barack Obama AEBetako presidenteak berak aurreko presidenteak hasitako sei zentraletatik bi onartu zituen. Tamalgarria da horrelako ezbeharrak gertatu behar izatea zentzua nagusitu dadin.
Espainiako Gobernuak 1984an hasitako atzerapen nuklearra indartu al da?
1997an argindarraren sektorea liberalizatu egin zen. Hau da, ordutik edozeinek eraiki dezake zentral nuklear bat. Baimenak eta dirua baino ez ditu behar. Ez dituzte eraikitzen ez direlako esaten duten bezain onuragarriak. Babes publikoa da nahi dutena.
Gertaera horren ostean, ez du ematen iritzi publikoak hori onartuko duenik.
Iritzi publikoa, izatez, nuklearren kontrakoa zen, eta orain are gehiago izango da.
Baina irekita dauden zentralen luzapenari buruzko eztabaida oraindik bertan dago. Zer gerta daiteke?
Garoñako zentrala 2013ra arte irekita edukitzea ez da batere popularra, eta are gutxiago iraupena luzatzea. Garoña berehala ixteko eskatzen dugu, eta gainontzeko zentralak mailakatuta ixtea.
Eta zer espero daiteke Espainiako Gobernuaren partetik?
Tamalgarria izaten ari da erakutsi duen jarrera. Ez dute adierazpen bakar bat ere egin haien jarrera azaltzeko. Alemanian erantzun dute, baita Suitzan ere… Gureak ez du ezer esan.
domingo, 13 de marzo de 2011
viernes, 25 de febrero de 2011
viernes, 11 de febrero de 2011
miércoles, 9 de febrero de 2011
Argazkien bilduma: argi kutsadura eta antenak.
Helburua: argazki bilduma bat egin gure herrietako egoera “salatzeko” bertako erakundeetan.
Zer: argazkiak bidali
Gaia: argi kutsadura eta antenak
• Argi kutsadura: herri mailan argi itsugarria eta argi kutsaduren adibideak
• Antenak: gure inguruan dauden antenen adibideak.
Ipini beharreko datuak; non eta noiz egin den argazkia.
Epea: martxoak 15
Nora bidali: agenda21@arrasatebhi.net
Zer: argazkiak bidali
Gaia: argi kutsadura eta antenak
• Argi kutsadura: herri mailan argi itsugarria eta argi kutsaduren adibideak
• Antenak: gure inguruan dauden antenen adibideak.
Ipini beharreko datuak; non eta noiz egin den argazkia.
Epea: martxoak 15
Nora bidali: agenda21@arrasatebhi.net
martes, 25 de enero de 2011
Ekitatea buruzko bideoa
Ekitate gaiarekin zerikusia duen bideo bat daukazue hemen. Ekonomista eta pake eta justizia soziala lortzeko militantea den Arcadi Oliveres-en hitzaldia (8 minutu). Lotura honetan
miércoles, 19 de enero de 2011
hondakinak
Gure ikasleek ingurumenaren errespetua sustatzeko jarduera desberdinak egiten dituzte ikatetxean, horietako bat HONDAKINEI buruz da. Ekitaldi hauetan informazioa jaso eta hausnarketa egiten dute gure zabor produkzioaz (egunean persona bakoitzak 1 kg zabor).
INFORMAZIO ESKU-ORRIA
Galdera eta zalantza ugari dago etxean erabiltzen ditugun ontzien inguruan:
1. Zer bota daiteke edukiontzi horira eta zer ez?
2. Zer gertatzen da birziklatutako ontziekin?
Baina, ontziak zakarrontzira botatzen badituzu, ezingo dituzte birziklatu. Legazpiko plantan, ontziak bereiztu ondoren birziklatzera eramaten dituzte, zabortegian bukatu ordez. Oraindik ere asko dago egiteko, Debagoienean, plastikozko, metalezko eta brik ontzien %19k bakarrik bukatzen du edukiontzi horian.
1. ZER BOTA DAITEKE EDUKIONTZI HORIRA ETA ZER EZ?
BOTA DAITEZKE :
Etxean erabiltzen diren plastikozko ontziak, metalezko ontziak eta brikak:
- Plastikozko botilak (ura, freskagarriak, esnea...)
- Garbitzeko produktuen ontziak (xaboia, xanpua, leungarria, lixiba)
- Janari-ontziak (poliexpanezko erretiluak, terrinak, jogurt-ontziak)
- Plastikozko poltsak (supermerkatuetakoak, patata frijituenak, gozokienak)
- Plastikozko bilgarriak (magdalenak, gailetak)
- Latak (kontserbak, freskagarriak)
- Aluminiozko erretiluak
- Aerosolak (lakak eta antzekoak)
- Metalezko tapoiak eta botiletakoak, poteak...
- Brik ontziak (zukuak, esnea, salda...)
EZ BOTA :
- CD, VHS
- Gomazko eskularruak, jostailuak
- Esekigailuak, oinetakoak eta arropa
- Pixoihalak, baxera
- Etxetresna elektriko txikiak
- Papera eta kartoia
- Beira
GOGOAN IZAN :
- Ongi hustu ontziak usain txarrak saihesteko.
- Tolestuta leku gutxiago behar dute.
- Dendetako plastikozko poltsak zabor-poltsa gisa erabil ditzakezu.
- Edukiontzi horira botatzen dituzun poltsak ez itxi.
2. ZER GERTATZEN DA BIRZIKLATUTAKO ONTZIEKIN?
Plastikozko ontziek, metalezko ontziek eta brikek bizitza luzea dute edukiontzi horira botatzen badituzu. Jakin, adibidez, 40 plastikozko botilekin forru polar bat egin daitekeela. 80 latekin llanta bat eta 6 esne brikekin zapaten kaxa bat.
- PLASTIKOZKO ONTZIAK :
Ur-botilak, freskagarrien botilak, kortxo zurizko erretiluak, poltsak, terrinak... hainbat produktu egiteko erabiltzen dira, horien artean, poltsak, forru polarrak, hiri-altzariak, ontzi berriak...
- METALEZKO ONTZIAK :
Freskagarrien latak, kontserba latak, aluminiozko erretiluak edo aerosolen ontziak, etxeko tresna elektrikoak, ihes-hodiak, bizikletak, lata berriak eta abar sortzeko erabiltzen dira...
- BRIK ONTZIAK :
Zukuen, esnearen, salden brikak... Brikek kartoiaz gain plastikoa eta aluminioa dute. Kartoizko arrautza-ontziak, kutxak, poltsak, kartoizko zakuak egiten dira.
BERDE-BERDEA
Proiektu honen helburua da gure ikasleen heziketa eta parte hartzea sustatzea ingurumenaren alde.
Aurten gure ikasleek aukera dituzten erakundeak dira:
 Surfrinder Foundation(1A,1C) |
| (Gure itsasertzaren babes eta kudeaketa iraunkorra bultzatzea) |
 |
Arrano-etxea (1B,1D) |
(Sendeatzen dituzten animalia bastien aterpen eraberritzea)
Honi buruz informazio gehiago nahi baduzue, klikatu hemen
miércoles, 12 de enero de 2011
lunes, 10 de enero de 2011
EROSI, BOTA, EROSI
TVE2n eman zuten "Comprar, tirar, comprar" dokumentala. Dokumentalaren iraupena 57 minutukoa da. Dokumentala produktu batzuk urte gutxi batzuetan bakarrik erabili ahal izateko nola programatzen dituztenaz jarduten du. Ikutzen du ere produktu horietako asko eta askoren hondakinak Ghana bezalako herrialde pobreetara nola eramaten dituzten.
Bideo hau ikusi ondoren, gure buruari galdetu behar genioke:
- ia bateragarriak al diren planetak baliabide mugatuak edukitzea eta zaharkitzapen programatua? Zer iruditzen zaizue?
- ia ekonomikoki egokia da zaharkitzapen programatua? Zer iruditzen zaizue.
Bideo hau ikusi ondoren, gure buruari galdetu behar genioke:
- ia bateragarriak al diren planetak baliabide mugatuak edukitzea eta zaharkitzapen programatua? Zer iruditzen zaizue?
- ia ekonomikoki egokia da zaharkitzapen programatua? Zer iruditzen zaizue.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)